L'odiu (La haine)

Ye la hestoria d'un home que cae dende un edificiu de 35 pisos, que pa tranquilizase, nun para de dicise "Pol momentu, too va bien, pol momentu too va bien..."

Pero, lo importante nun ye la cayía, ye l'aterrizaxe.

Nun hai gustu más descansau, que depues d'haber giñao.



-Yo tenia un amigu que nomase Gronmpanski, y deportaronnos xuntos pa Siberia. Cuandu vase a un campu de Siberia, viaxase nun tren de ganau que altraviesa les etepes xelaes durante dies y dies... ensin que se crucie con naide. Xuntos calteniamonos abrigaos. El problema xurdia a la hora de dir a giñar, nel vagón yera absolutamente imposible, y los únicos momentos nos que'l tren aparaba, yera porque tenien que llenar d'augua la llocomotora. Amás Gronmpanski tenia muncha vergoña. Inclusu incomodabay llavase delantre de mio, y yo poro nun montón d'ocasiones, faciai burla. Un díi, al aparase'l tren, too'l mundiu aprovechó pa dir a giñar, al otru llau de los vagones. Yo habia tomaoi tantu'l pelu a Gronmpanski con esu, que prefirió alloñase un pocu más d'elli. Entós el tren punxose en marcha, y too'l mundiu subió, y daquel tren, nun asperaba a naide. El problema foi que Gronmpanski que foise a facelo tres d'un arbustu, nun habia finao de giñar. Vilu salir tres de l'arbustu, suxetandose'l pantalon coles dos manes pa que nun se-y cayera. Yo tendii la mano pa me coyera, pero ca vegada qu'intentaba extendeme la mano, cayien-y los pantalones a l'altor los tobiellos, y una y otra vegada...

-¿Y que pasó llueu?

-¿Llueu?... llueu na... morrió.



Esta ye la hestoria d'una sociedá que fundese... y mientes fundese va diciendose: "Pol momentu too va bien, pol momentu too va bien...".

Lo importante nun ye la cayia, sinon l'aterrizaxe...